Jess De Gruyter (foto: Bert Bevers)
Graag mag ik naar films van Don Siegel (1912-1991) kijken. Hij bouwt de spanning altijd goed op, en houdt zijn actiescènes meesterlijk in de hand. Weinig mensen weten dat hij in 1945 debuteerde met twee kortfilms, Hitler Lives en Star In The Night, die onmiddellijk goed waren voor twee Oscars. Zijn Invasion Of The Body Snatchers (1956) staat nog steeds als een huis, en zijn beste film is wellicht dé Dirty Harry (1972). Vandaag nam ik Telefon (1977) op. Die me afleidt van Siegel, en leidt naar een cinematografisch talent van eigen bodem: Jess De Gruyter. Deze Antwerpse dichter (van bundels als I Thought We Just Left That Party en It Was A Boring Conversation Anyway) is tevens videast. Hij maakte filmpjes met onder meer Andy Fierens en Peter Holvoet-Hanssen. Maar goed, ik dacht aan Jess naar aanleiding van Telefon. Hij maakte namelijk óók een Telefon: een montage van talrijke scènes uit beroemde en minder beroemde rolprenten (je kunt er een quiz mee spelen: wie kent de meeste titels?), die fascinerend is om te zien en ook qua geluid verslavend werkt. Kijk maar eens:
http://www.youtube.com/watch?v=thvVoYp8dME
Bert BEVERS
