Als jongetje mocht ik voor de matineevoorstelling in de Roxy zelf de films uitzoeken die als voorfilm geprojecteerd zouden gaan worden. Vaak koos ik voor Laurel & Hardy, en voor The Three Stooges. Vooral om die laatste drie mafkezen kon ik hartelijk lachen. Ouderwetsche slapstick! Daar moest ik aan denken toen ik Abbott & Costello in Hollywood (uit 1945) bekeek. Ook dat tweetal zorgde voor slapstick, maar bediende zich ook veel van taalgrappen. Bovendien was niet alles bij hen om te lachen. In Abbott & Costello in Hollywood is zelfs even sprake van ‘drama’:
Abercrombie (Costello), die volledig platzak is: “Ruthie, I gotta break the date!”
Ruthie (Jean Porter): “What date?”
Abercrombie: “Don’t you remember? June 22?”
Ruthie: “June 22? I don’t remember anything about a date….”
Abercrombie: “O yes. Don’t you remember I said I was going to take you to the Palladium a long time ago? And you said ‘See me next year?’ Well, tonight the year is up….”
Lou Costello overleed in 1959. Hij werd net geen 53. Voor zover mij bekend leeft Jean Porter nog steeds. Ze is er 87. Een grote carrière bouwde ze niet uit. Ze trouwde met Edward Dmytryk (1908-1999), de regisseur die beslist een aantal goede films draaide (denk aan The Caine Mutiny en The Young Lions), met wie ze drie kinderen kreeg.
Bert BEVERS
