Muziek en poëzie in Den Hopsack op 26 oktober
Mijn geliefde is gek op blues en folkmuziek. Via facebook had ze een optreden van The Epihany Brothers vernomen. Op een miezerige zaterdagavond in juni, na een optreden voor Orgel in Vlaanderen stond ik in smoking onaangepast te blinken in de Molly Blooms Irish Pub te Antwerpen. Na Bach en Buxtehude op het orgel van de Sint Pauluskerk, werd het een magische verderzetting van een muzikale avond met de nodige glazen Guinness.
Deze “tweevuldigheid” met de Engelsman, Robin Rowley en de Schot Ruary Mac Killop bezorgde me bijwijlen die plotse, diepe en overweldigende ervaring van een epifanie.
Robin Rowley ( Liverpool, 1946 ) begon op zesjarige leeftijd met piano. Tijdens de Beatlesjaren schreef hij poëzie waarmee hij optrad in Liverpool. Relatief laat - hij was drieëntwintig - kocht hij zijn eerste gitaar waarmee hij zijn liedjes bracht in diverse folk clubs. In de late jaren zeventig werd hij vaste zanger in “Bunjies” de legendarische club in het hart van Londons West End.
In 1980 verliet hij zijn job als lector aan de University of East London en trok als professionele straatzanger de wereld in. Zeven jaar toerde hij door Ierland en Europa. Zowel in tv-shows als in theaters, op straat en in bars trad hij op. Zijn gitaar was de wonderlijke reispas waarmee hij uiteindelijk in Antwerpen aanspoelde. In 1988 ontmoette hij er zijn vrouw Martine. In de roerige Antwerpse scene van de jaren tachtig, ontmoette hij schilder Tony Mafia, Mick Donaldson, Derroll Adams, Jacques Smets, en Jonathan Swift van The Honey Bus met hun wereldhit ‘I can’t let Maggie go’ in 1968 (1). Robin Rowley won in 1989 de tweede prijs op het Nederlandse Vara-songfestival en in 2004 de Euro-songprijs in de categorie ‘Country and Folk’
De Schot Ruary Mac Killop (Glasgow,1960) is op gitaar, banjo en mondharmonica de begeleider van Robin Rowley.
Voor ex-straatmuzikanten zoals Derrol Adams en Jonathan Swift was Antwerpen de eindbestemming. Na het melancholische “Refrain for Derrol” – een hommage aan zijn vriend Derroll Adams – bezong Robin Rowley die avond Antwerpen als The Old Busker’s Graveyard (2). Het zalfde mijn weemoedige dichtersziel en het lied werd meteen de titel voor een muziek en poëzieavond in mijn vaderland, Den Hopsack.
Als poëtische rode draad van de avond dacht ik natuurlijk aan mijn dichtersvriend, Richard Foqué ( Willebroek, 1943) (3) Hij leest voor uit zijn Engelstalige cyclus ‘ At Walking Distance’.
Richard Foqué (Foto: Bert Bevers)
Be now my travel companion
time has come to depart for the ultimate quest
there will be no rewards nor memories left
we all are marching in the same direction.
(Richard Foqué, ‘Exploring the Darklands’)
Met enkele van mijn lievelingsverzen van William Wordsworth, W. H. Auden en mijn Memories for sale (4) sluit ik als gastheer de avond.
Antwerp, the Old Busker’s Graveyard op 26 oktober om 20.30u in Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 2000 Antwerpen. De inkom is zoals altijd gratis. Niettemin wordt een menslievende bijdrage in ‘De Hoed’ ten zeerste gewaardeerd.
Frank DE VOS
1. The Honeybus I can’t let Maggie gohttp://www.youtube.com/watch?v=ih4zwp-0GeQ
2.. Refrain for Derroll en The Old Busker’s Graveyard op You Tube:
http://www.youtube.com/watch?v=NIB5rX4HuMM
http://www.youtube.com/watch?v=3xo6aF9OG_Q
(3) Over Richard Foqué in de encyclopedie van Mededelingen van het CDR:
http://mededelingen.over-blog.com/article-andre-goezu-hans-foque-equinox-91990341.html
http://mededelingen.over-blog.com/article-richard-foque-rentree-op-het-poeziepodium-72204837.html
http://mededelingen.over-blog.com/article-guy-commerman-over-richard-foque-110988295.html
http://mededelingen.over-blog.com/article-richard-foque-start-serieus-door-109913841.html
(4) Memories for saleop You Tube:
