Cover: Beatrijs van Craenenbroeck, monotype acryl
Dichteres Christina Guirlande focust op 'Paestum 4', het vierde en laatste gedicht van een korte cyclus over de stad Paestum uit de bundel De Overoever (1981). Zij onderstreept dat wat Van Wilderode daar heeft gezien en beleefd voorgoed deel ging uitmaken van zijn persoon.
'De beleving was zelfs zo sterk, dat het werk dat thuis wacht hem maar zeer langzaam zal kunnen genezen van zoveel indrukken. Dit gedicht staaft de bewering dat niet wat men ziet het belangrijkste is, maar wel wat men daarbij denkt en voelt.'
'Alhambra' uit de bundel Het land der mensen (1952) is voor zover te zien 'op één enkel na, het enige vormvaste sonnet dat Van Wilderode ooit heeft gepubliceerd'. Frans Terrie onderneemt een poging – zo stelt hij bescheiden voorop – 'de rijke en voorname beeldtaal van dit gedicht te verhelderen', en 'te peilen naar de betekenis van de symbooltaal die ermee samenhangt'.
In het vorige aflevering publiceerde de erudiete Stijn Vanclooster een treffende bijdrage over 'De zachte melancholie van een meesterlijke pen'. Bij het lezen van enkele gedichten van Van Wilderode handelt hij nu 'Over herfst en vergankelijkheid'.
Wat […] blijvend is, is de zekerheid – het weifelloze weten – dat alles voorbij gaat? Toch leidt die ervaring niet tot een oeverloos pessimisme: de herfst ruist ook, en beroest; hij maakt het mogelijk een zware bladzijde om te slaan (strofe 4). Daarom is de dichter dankbaar. Dankbaar om het leven én de vergankelijkheid. Dankbaar om de herfst, die deze vergankelijkheid openbaart,en daarom voor de geest is wat brood is voor het lichaam.'
Bij het lezen van het gedicht 'Het echtpaar' – een sarcofaag te bewonderen in de Villa Giulia te Rome – verschenen in De Overoever (1981), stelt Marleen de Crée vast :
'In de ogen van Van Wilderode is deze sarcofaag subliem qua vorm als door de emotie die ze bij hem losmaakt. Hij heeft die schoonheid ook op de lezers van dit juweel overgebracht. Voor mij past de inhoud van dit gedicht perfect op wat ik in alle bescheidenheid voor Van Wilderode voel: hij is een waardevol dichter en ook “ein guter Mensch”'.
Beatrijs van Craenenbroeck (Foto: Frank Ivo van Damme)
De dichteres en beeldend kunstenares Beatrijs van Craenenbroeck (in een vorig leven manager voor een internationale onderneming), blijft onvermoeibaar haar organisatorische talenten ten dienste te stellen van de Internationale Vriendenkring Anton van Wilderode. De jongste aflevering van de Nieuwsbrief werd in extra oplage gedrukt en geschonken in de Belgische ambassade te Berlijn n.a.v. het evenement 'Flämische Lyrik und Musik' (23 oktober). Vandaar dat een aantal gedichten van en bijdragen over Van Wilderode ook in Duitse vertaling opgenomen werden.
Henri-Floris JESPERS
Nieuwsbrief van de IVA, XIX, nr. 3, september-oktober-november-december 2014.
Beatrijs van Craenenbroeck, Wezelsebaan 250, B 2900 Schoten.
Hoe je een abonnement kan aangaan wordt nergens vermeld... Mailen dus:
vancraenenbroeck.beatrijs@skynet.be
Over Beatrijs van Craenenbroeck, zie o.m. op deze blog:
