Jeroen Vander Ven in de rol van Aleksej © Jan Scheirs
“Het was adembenemend én, vergeef me, ook ontroerend om te zien hoe Aleksej in de regie van Koen de Sutter een theaterthriller van drie uur wordt die voorbij vliegt als een stuk van drie kwartier”, noteerde auteur Frank Adam (°1968) toen hij een doorloop van zijn stuk zag.
Regisseur Koen de Sutter (°1966) had in 1998 reeds de oerversie van het stuk toegespeeld gekregen door theatercriticus (en gelegenheidsacteur) Wim van Gansbeke (1938-2008) die niet aarzelde te gewagen van “een stuk van een kwaliteit, die ik de jongste kwarteeuw in Vlaanderen niet meer heb ontwaard...”. De eigenzinnige Van Gansbeke had zonder meer gelijk.
'Adembenemend', 'ontroerend'? Dat is nog zacht uitgedrukt. De toeschouwer wordt genadeloos geconfronteerd met een overrompelende, grensverleggende en tijdeloze tragedie die niet te reduceren is tot een familiedrama, een vader-zoon conflict of een freudiaanse oedipale kluwen. Hier wordt geen klassieker (al dan niet postmodernistisch) gerecycleerd, neen, je wordt de sprakeloze getuige van het ontstaan en de vormgeving van een klassieker.
Het is typisch voor de heersende cultuur van het efemere, van het “hier en nu” en morgen “next”, dat een dergelijke meesterlijke opvoering slechts een paar dagen te zien is! Haast u dus: vandaag en nog 16, 17, 18, 19 en 20 november wordt Aleksej nog opgevoerd in HetPaleis te Antwerpen. In de stadsschouwburg van Brugge op 25 en 26 november.
Lode Vercampt, de revelatie in de rol van graaf Schönborn © Jan Scheirs
Alex Martens in de rol van aartsbisschop Jakov Ignatiev © Jan Scheirs
HFJ
