Foto:Bert Bevers, 24 mei 2012
Woensdag in de late middag vernam ik dat de toestand van Alain Germoz, getroffen door een hersenbloeding, kritiek was. Gisteren middag ging ik met Pruts naar het ziekenhuis Middelheim. Alain was nog altijd niet bij bewustzijn, en het was mij meteen helaas duidelijk dat het einde nabij was. Als een gigant lag hij daar in een kale kamer. 's Avonds rond 22 uur meldde Dirk Schiltz mij dat Alain zopas overleden was.
Op 6 juni had Alain met uiterst verzwakte stem aan zijn vrienden Renaat Ramon en Lieve toegefluisterd dat hij tussen zijn boeken wilde sterven...
*
De Fransschrijvende Antwerpenaar Alain Germoz (°1920, pseudoniem van Alain Avermaete), was journalist, toneelschrijver, aforist en dichter. In de winter van 1992 richtte hij het tijdschrift Archipel op (“om zich het leven te bemoeilijken”), waarbij hij resoluut koos voor een anthologische formule, waarbij uitsluitend creatieve teksten in aanmerking kwamen. Hiermee gaf hij te kennen dat de uitdijende (postmodernistische) woekering van teksten over teksten hem hoog zat.
Alain Germoz hield niet van veralgemeningen en nog minder van 'zekerheden'. Hij schuwde abstracties omdat al te vaak bleek dat ze dodelijk zijn. Elke dag dompelde hij zich in de actualiteit om dan weer het pad naar de tijdeloosheid te bewandelen. Boeken waren zijn natuurlijke biotoop. Hij bestempelde zichzelf als lui, maar voortdurend ontdekken bleef niettemin zijn geliefkoosde bezigheid.
Henri-Floris JESPERS
(wordt vervolgd)
