Daar is de dader van Danny de Laet is niet alleen een onmisbaar naslagwerk, maar ook best prettige lectuur. De Laet neemt immers geen blad voor de mond. Hier en daar moeten critici het ontgelden. (Cf de blog de dato 5 november.) In de tweede (en laatste) “Updating” (2005) overtreft De Laet zichzelf.
Updating 2 zet een punt achter de Daar is de dader-serie, die samen met enkele nummers van Detective story een redelijk en tamelijk volledig bibliografisch inzicht geeft van misdaadfictie in Vlaanderen, zowel in literatuur (verhaal, roman, theater en strip) als hoorspel en film en televisie.
We hopen nu maar dat anderen die werk mogen vervolledigen en voortzetten.
Updating 2 brengt een overzicht van verschenen boeken tot augustus 2005, enkele kritische noten en een beknopt overzicht van misdaadtijdschriften in de Nederlanden.
Vaya con dios!
“Enkele kritische noten”?… Dat De Laet geen krasse uitspraken schuwt, is genoegzaam bekend.
Whipping boy is Luk de Vos, “een trieste plant, “oen” en ”zeikerd”, wiens beknopte geschiedenis van het Vlaamse misdaadverhaal (Schrillers. De stille, de stoere en de schoft, Gent, Academia Press, 2003) neergesabeld wordt door een kennelijk uitermate verbolgen Danny de Laet die op een aantal slordigheden wijst in dit zogezegd goed gedocumenteerd overzicht. Hij speelt echter ergerlijk op de man. De Vos “valt op zijn academische bek”, komt “schofterig” over, leest zelf geen misdaadboeken maar laat zijn vrouw die klus klaren. “Lukasje El Zorro” krijgt dan ook de raad uit De Laets gezichtsveld te verdwijnen. En voor wie het nog niet wist, Chris Vandenbroucke, samensteller van een nummer van Kreatief over misdaadliteratuur, is ook al “een schoft”.
Veel nieuws valt er niet te vertellen, tenzij dat Pieter Aspe ten tweede male in het huwelijk is getreden en dat een Vlaamse de Gouden Strop om haar hals wist te leggen; voor de rest is het nog altijd hetzelfde liedje: een pak onbeduidende debuten en een tweestrijd tussen Manteau en Davidsfonds, daar waar Houtekiet een beetje suf toekijkt en de spreekwoordelijke derde hond (of is het hier de vierde), House of Books dus, in zijn vuistje lacht.
Het is waar: Nederland ontdekt meer en meer Vlaamse auteurs en weet dus dat er buiten Mendes, Vermeulen en Geeraerts nu ook een Johanna Spaey aan de weg timmert; of dat voldoende reden was om haar te bekronen is zeer twijfelachtig. Dood van een soldaat is allesbehalve boeiend en in mijn ogen geen misdaadroman maar eerder een slechte Walschap met reminiscenties aan Streuvels, een heimatroman met misdadig sfeertje, ni plus ni moins.
De Laet heeft het verder over “slappe debuten” (Coppers, Bogaerts, Spaey), “een flink pak auteurs die schrijven om te schrijven (Sonnst, Van Laerhoven, Van Camp, Pierreux, Van Laere), en ook “ons aller fenomeen Lauryssens” viel met Doder dan dood “als een tientonner door de broze mand”. Ontgoochelingen waren ook D. van de Walle en Pieter Duthoit. “Beter, stukken beter”, dixit De Laet, waren De Vodkwa-wraak van Hubert van Lier en Zwarte suiker van Roger Schoemans.
Uitgevers zijn “laf en dom”, slagen er telkens opnieuw in “lelijke covers te verzinnen” en moeten hun auteurs beter begeleiden (als voorbeeld geeft De Laet Benny Baudewyns).
*
De Laets (positieve) bespreking van mijn monografie Bob Mendes, meester in misdaad (Manteau, 2005) eindigt als volgt:
Terloops nog deze opmerking: opvallend hoe kritisch en neerkijkend Fred Braeckman, de alom bekende zoniet gevreesde recensent van De Morgen, doet over Mendes. Is er iets tussen die twee dat we niet mogen weten? Ook John Vermeulen is al jaren persona non grata bij grote Fred, nochtans een minzaam man die gedreven, belezen en pertinent over misdaadliteratuur schrijft. Zijn haarklieverij wekt meer wrevel op dan respect en dat is jammer.
Je moet echt niet te kwader trouw zijn, noch over een teugelloze verbeelding beschikken, om die uitspraak spontaan te betrekken op Danny de Laet. Wellicht beseft hij het zelf, maar kan hij het echt niet laten:
Dit lijkt wel op een schiettent waar ik schot na schot de stenen pijpen in het rond doe vliegen, jongens toch!
Een verwittigd man is er twee waard.
Henri-Floris JESPERS
(oktober 2005)
Danny DE LAET, Updating 2. Daar is de dader! Vlaamse Krimi-bibliografie, 2005, Brussel, VPOB, Magdalenasteenweg 47, 1000 Brussel, 66 blz., ill., register.
