Zopas verscheen bij Meulenhoff / Manteau Het gesloten schrijn, een bundel gedichten van de Vlaamse politicus Hugo Schiltz.
Henri-Floris Jespers schreef het nawoord, waaruit volgend citaat:
Als knaap en adolescent heeft Hugo Schiltz (27 oktober 1927 - Edegem, 5 augustus 2006) de oorlog, de bezetting, de bevrijding en de repressie bewust meegemaakt. De hier gebundelde gedichten dateren grotendeels van kort na de Tweede Wereldoorlog en dienen dus mee in dat perspectief gelezen te worden. Hier wordt het woord gehanteerd als wapen, ja, als defensief wapen tegen de innerlijke ontreddering, maar vooral als opbouwend instrument tot bevrijdende bezinning en zelfanalyse. Dat de precieze autobiografische dimensie(s) van een aantal kerngedichten uit die periode wellicht voorgoed onopgehelderd zal blijven, hoeft geen betoog en heeft geen belang. De opdracht en de exacte datering van die gedichten wijzen er echter op dat de lezer bewust geconfronteerd wordt met belangrijke zoniet beslissende momenten uit het bestaan van de schrijver.
Hugo Schiltz was vertrouwd met het woord als confrontatie met zichzelf – en ook dat was hem toevertrouwd.
Wie Hugo Schiltz gekend heeft als connoisseur van blauwe Ming of amateur van contemporaine kunst, als daar zijn de meditatieve monochrome schilderijen van ons beider vriend Jef Verheyen, “peintre flamant”(1932-1984), zal wellicht verbaasd staan over de wat overjaarse, soms vandaag gekunsteld klinkende zegging van de hier aangeboden gedichten. Hij erkent echter volmondig de nadrukkelijk “aanwijsbare stijlinvloed van de grote dichters die behoorden tot het klassieke pakket van de collegejaren”, die aan de aandachtige lezer niet zal ontsnappen. Daarnaast was Jan van Nijlen een van zijn lievelingsdichters; het thema van diens metaforisch “Bericht aan de reizigers” loopt dan ook als een filigram door Schiltz’ gedichten.
Hugo Schiltz, minister van Financiën en Begroting in de eerste Vlaamse regering (1981-1985)
