Pas nu lees ik de feestrede die Pol Hoste (°1947) uitsprak tijdens de viering van de tachtigste verjaardag van Sybren Polet (°1924). Hij sloeg daarbij nagels met koppen.
Men moet het boek Het postmoderne uitgelegd aan onze kinderen van Jean-François Lyotard niet hebben gelezen om te begrijpen dat de hedendaagse roep tot vereenvoudiging van het taalgebruik in de literatuur voornamelijk getuigt van angst en wanhoop waarbij men zijn toevlucht zoekt in cultuurpessimisme en politiek totalitarisme. Men moet niet aan de universiteit hebben gestudeerd om in te zien dat een oproep tot minder academisme in de literatuur zich van een demagogische retoriek bedient om uiteindelijk ook de verkleutering te laten beginnen in de poëzie en het proza, nadat de essayistiek bijna geheel uit de literaire fondsen is verdwenen. Men moet niet door de spiegel van zijn eigen verbeelding zijn gestapt om in te zien dat een oproep tot meer realisme in de literatuur zich van een demagogische retoriek bedient om niet alleen de gedachtewereld van het literaire met de grond gelijk te maken maar vooral om te verhinderen dat deze literaire wereld verder richting zou geven aan de manier waarop de werkelijke wereld zich ontwikkelt.
De rede van Pol Hoste is te lezen op
